First impressions

Eerste indrukken. Het is gebeurd in een split second en het intuïtief heb je er gelijk een gevoel bij.

Gisteren  heb ik mijn reis van ruim 800 kilometer afgelegd. Om 5:20u ging de wekker en moest ik mijn moeders huis in Bussum verlaten, waar ik de laatste week even gecrasht heb. Gelukkig was het voltallige afscheids-comité aanwezig om mij uit te zwaaien op Schiphol.  Alleen werd het door “Hello Goodbye’’geromantiseerde beeld van afscheid nemen verpest door een grote stressfactor: Ik stond op stand-by voor m’n vlucht naar Cardiff. Natuurlijk.

Gelukkig kreeg ik bij de gate goed nieuws, en had ik inmiddels al een stoel gekregen. Vanaf dat moment verliep mijn reis naar Cardiff, en later naar Swansea, zo vlekkeloos dat het bijna eng werd. En het raarste nog: de zon scheen.  Met de nadruk op ‘’scheen’’. Toen ik aankwam in Swansea hadden de mooie witte stapelwolken in de blauwe lucht namelijk plaatsgemaakt voor dreigende grijze wolken.

De eerste indrukken van Wales zijn bij mij heel positief. Ik kon vanuit mijn vliegtuigstoeltje aan het gangpad langs de David Beckham look-a-like die naast me zat uit het raampje kijken. En wat ik zag: veel groene weilanden, zee en mooie rotsen. Precies wat ik gehoopt had van Wales. Wat mijn goede eerste indruk van Wales nog beter maakte, waren de lieve, behulpzame mensen. Vooral toen mijn Indische taxi chauffeur mij met een zwaar Welsh accent een ‘’dutch beauty’’ noemde, dacht ik: ik kan me hier wel thuis gaan voelen.

Ik slaap voor twee weken in een kamer ‘’on campus’’, terwijl ik een pre-sessional course volg over de cultuur en politiek van Engeland sinds 1945. Tot nu toe is het helaas heel erg stil in het gebouw waar ik slaap, omdat de meeste mensen zondag middag pas aankomen voor die cursus. Ik besloot dus in m’n eentje erop uit te trekken om het strand en het stadscentrum te ontdekken. Toen ik in het centrum aan het verdwalen was, werd ik aangesproken door een kale jongeman. Hij vertelde dat hij een Boeddhistische monnik is, en hij vroeg een kleine donatie om hun liefdadigheidswerk te kunnen voortzetten. Ik kreeg er het boekje ‘’Chant and be happy’’ voor terug. Na even te hebben gepraat, nodigde hij me uit om eens op een dinsdag avond naar een restaurant in de buurt te komen, voor een ‘’veggie meal’’ en ‘’Urban Meditation’’ sessies.

Ook al zijn er nog weinig anderen in het gebouw waar ik slaap, had ik al snel een partner-in-crime gevonden om de eerste avond in de pub naast de campus mee door te brengen, Erica uit Californië. Nog een goede eerste indruk van Wales: de manager van de pub die ons uitlegde over slimme manieren om in zijn pub gratis flessen wijn te regelen.

Ik heb het nu natuurlijk over eerste indrukken die ik heb van Wales, en Swansea. Maar de mensen hier hebben ook een eerste indruk van mij. Die eerste indruk wordt niet beïnvloed door verhalen van anderen, vooroordelen, of eventuele herinneringen van vroeger. Deze vrijheid, van ergens zijn waar je compleet opnieuw kunt beginnen, is echt een cadeautje. En daar ga ik van genieten.

Bedankt voor het lezen van mijn tweede Sunday Story, die veel te lang is uitgevallen. Maar er is nou eenmaal nu al, na minder dan 24 uur in Wales, zoveel te vertellen. Tot volgende week!