Over precies 6 dagen zal
ik in het vliegtuig stappen naar het o-zo-verre Wales. Ik zal daar, als
onderdeel van mij studie International Communication and Media, 5 maanden gaan
studeren. Veel van mijn vrienden, zowel binnen als buiten mijn studie, zijn ook
voor lange tijd naar het buitenland vertrokken. Als ik met hen praat en hun
motieven hiervoor vraag, hoor ik vaak hetzelfde: ‘Ik wil nieuwe mensen
ontmoeten, nieuwe talen gaan spreken, en nieuwe plekken en culturen ontdekken.’
Nieuw, nieuw, nieuw. En ik vraag me af; wat is er mis met oud, oud, oud?
Hebben we al zo snel genoeg van de ‘oude’ mensen in ons leven? Zijn onze ouders, vrienden, opa's en oma's, klasgenoten en collega's niet genoeg? En is de Nederlandse taal niet prachtig? Met haar onlogische woorden en uitdrukkingen die niet te vertalen zijn naar het Engels(zoals het woord ‘gezellig’. Of de uitdrukking ‘I always get my sin’).
Daarnaast heeft Nederland tal van prachtige steden en natuurgebieden. Zoveel mooie plekken in zo'n klein landje. En wat is er mis met die zuinige, Sinterklaas-vierende, bitterbal-etende en over het weer-zeurende Nederlandse cultuur?
Hoewel ik ontzettend veel van Nederland, de mensen, de taal en de cultuur houd, snap ik die zoektocht naar 'het nieuwe' ook heel goed. Dat is een van de redenen dat ik ruim twee jaar geleden voor mijn huidige studie koos. Omdat ik toen al uit kon kijken naar het derde jaar waarin je als student je minor en/of stage in het buitenland mocht doen.
Nieuw, nieuw, nieuw. En ik vraag me af; wat is er mis met oud, oud, oud?
Hebben we al zo snel genoeg van de ‘oude’ mensen in ons leven? Zijn onze ouders, vrienden, opa's en oma's, klasgenoten en collega's niet genoeg? En is de Nederlandse taal niet prachtig? Met haar onlogische woorden en uitdrukkingen die niet te vertalen zijn naar het Engels(zoals het woord ‘gezellig’. Of de uitdrukking ‘I always get my sin’).
Daarnaast heeft Nederland tal van prachtige steden en natuurgebieden. Zoveel mooie plekken in zo'n klein landje. En wat is er mis met die zuinige, Sinterklaas-vierende, bitterbal-etende en over het weer-zeurende Nederlandse cultuur?
Hoewel ik ontzettend veel van Nederland, de mensen, de taal en de cultuur houd, snap ik die zoektocht naar 'het nieuwe' ook heel goed. Dat is een van de redenen dat ik ruim twee jaar geleden voor mijn huidige studie koos. Omdat ik toen al uit kon kijken naar het derde jaar waarin je als student je minor en/of stage in het buitenland mocht doen.
Het is een raar idee dat
die twee jaar afwachten nu nog maar een week afwachten is. Hoewel ik heel veel
van mijn leven hier in Nederland houd, met alles en iedereen die daarbij hoort,
kan ik ook niet wachten om op zoek te gaan naar ‘het nieuwe’.
De afgelopen maanden heb
ik veel tijd doorgebracht met mijn collega’s, vrienden en familie. Met het idee
in mijn achterhoofd dat ik hen vijf maanden niet zal kunnen zien of vasthouden,
heb ik daar extra veel van genoten. Ik ben me ervan bewust geworden dat ik heel
erg gezegend ben met deze mooie mensen in mijn leven. En misschien is dit
bewustzijn voor mij bij voorbaat al een les van mijn buitenland-avontuur.
Daarom is het zo belangrijk om op zoek te gaan naar ‘het nieuwe’ zodat je erna weer terug kunt keren naar het ‘oude’ en dat nog meer gaat waarderen.
Yolanda
very interesting
BeantwoordenVerwijderenWauw heel mooi geschreven <3 Ik kijk nu elke zondag uit naar je artikelen, zet hem op de komende tijd! Lieeefs
BeantwoordenVerwijderen