maandag 28 oktober 2013
maandag 21 oktober 2013
Een korte week
Dit was weer een zo'n week die korter leek dan andere
weken. Hoe dat komt? Lekker bezig zijn. Naast de nodige uren in de collegebanken
en de bibliotheek, was er veel ruimte voor zwemmen, zingen en de pool sessions
in het zwembad.
Het eerste doe ik nu vast twee of drie keer per week. Je hoort mensen soms zeggen dat ze verslaafd raken aan hardlopen. Ik heb dat met zwemmen. Naast onze campus is een groot zwembad waar je heerlijk baantjes kan trekken, en daar maak ik dan ook gretig gebruikt van!
Deze week ben ik ook weer begonnen met zingen, in de Glee club van de Universiteit. Een paar uur per week met een groep meiden (en twee jongens) lekker zingen is een goed tijdverdrijf.
Ook ben ik deze week fanatiek naar de ‘’pool sessions’’ van het kajakken gegaan. Twee keer per week nemen we een paar kajaks mee naar het zwembad, en hebben we tijd om onze techniek te verbeteren. Ook moet er natuurlijk flink worden bij gekletst door de meiden…
Het eerste doe ik nu vast twee of drie keer per week. Je hoort mensen soms zeggen dat ze verslaafd raken aan hardlopen. Ik heb dat met zwemmen. Naast onze campus is een groot zwembad waar je heerlijk baantjes kan trekken, en daar maak ik dan ook gretig gebruikt van!
Deze week ben ik ook weer begonnen met zingen, in de Glee club van de Universiteit. Een paar uur per week met een groep meiden (en twee jongens) lekker zingen is een goed tijdverdrijf.
Ook ben ik deze week fanatiek naar de ‘’pool sessions’’ van het kajakken gegaan. Twee keer per week nemen we een paar kajaks mee naar het zwembad, en hebben we tijd om onze techniek te verbeteren. Ook moet er natuurlijk flink worden bij gekletst door de meiden…
Deze week was ik ook aan het aftellen tot vrijdag avond.
Want toen is mama aangekomen! Ik ben goed verwend met pepernoten, taai taai,
hagelslag, schuimpjes, marsepein en een chocoladeletter. Ik denk dat ik de
aankomende maanden wel door kom :).
Natuurlijk heb ik m’n moeder gelijk meegenomen naar de
pub, voor een welverdiende pint. Zaterdag zijn we naar Mumbles gegaan. Dat is
een kleine badplaats wat aan het puntje van de Swansea Bay ligt. We hebben
lekker de tijd genomen om langs het strand te lopen, koffie te drinken, de
rotsen te beklimmen en van de mooie uitzichten te genieten.
Vandaag heb ik mijn moeder meegenomen naar Uplands Diner,
om te ontbijten. Dit is een plek waar ze beslist de beste traditionele
ontbijtjes van Swansea serveren, dus dit mocht niet ontbreken in de planning!
We zijn toen naar het Waterfront Museum gegaan, over de
geschiedenis en cultuur van Swansea en de rest van Wales. Na een korte
wandeling door het Swansea Museum hadden we genoeg cultuur opgesnoven en zijn
we gaan shoppen. We zijn allebei erg goed geslaagd, en met vermoeide voetjes
zijn we naar huis gestrompeld.
Vanavond heb ik mijn moeder meegenomen naar Pub on the
Pond, naast de campus. Hier eet ik zelf ook vaak met vriendinnen een lekkere en
goedkope maaltijd, dus moest mama dit ook meemaken.
Na het eten zijn mijn vriendinnen Erica, Rachel en Annika
gekomen om drankjes met ons te drinken. Het was voor mij belangrijk dat mijn
moeder hen zou ontmoeten omdat ze in een korte tijd al heel belangrijk voor me
zijn geworden.
Aankomende week ga ik nog even genieten van een paar
dagen met mijn moeder, en dan is het aftellen naar een weekend kajakken bij
Teifi Tour, een nationaal kajak-festival.
Volgende week zal ik mijn week omschrijven in foto’s… tot
dan!
Liefs,
Yolanda
zondag 13 oktober 2013
Heimwee en hoe je er overheen komt
Tijdens een
periode in het buitenland is het onvermijdelijk om deze vier fases door te
maken: de Huwelijksreis fase, de Frustratie/Woede fase, de Inzicht fase en de
Acclimatisering fase.
Na mijn eerste
vier geweldige weken in Swansea kwam het dan toch: heimwee. Een heimwee gevoel
naar Nederland, mijn vrienden en familie en alle andere dingen en mensen die ik
moest achterlaten. Gelukkig waren daar mijn lieve vrienden die me met Mexicaans
eten (dankjewel Erica), films, chocolade en slechte websites over
huwelijksaanzoeken (dankjewel Rachel), weer het gevoel gaven dat ik me hier wel
degelijk thuis voel.
Cardiff
Het was alweer
een paar weken geleden sinds we een tripje hadden gedaan, dus vonden Rachel en
ik dat het weer tijd was om Wales verder te ontdekken. In zo’n tien minuten
hadden we besloten dat we een dagtrip naar Cardiff zouden gaan doen, en daar
het Kasteel, het grote park eromheen, en het National Museum zouden bezoeken.
Fijn, zo’n reisgenoot die precies hetzelfde wil. Al snel hadden we ook onze
vriendin Erica en Rachels huisgenoot Christabel uit Canada enthousiast gemaakt.
Afgelopen vrijdag
was het zover en stonden we vroeg op om Cardiff onveilig te maken.
Met prachtig weer
hebben we het kasteel en het park eromheen bezocht. Na een lunch op een bankje
in het park zijn we naar het National Museum gelopen. Daar hebben we als
intelligente studentes van begin 20 hebben we de brave Britse school kinderen
een goed voorbeeld gegeven van hoe je je hoort te gedragen in een museum. Dit
door
de poses van
schilderijen en standbeelden na te doen. Dit leverde prachtige plaatjes op die
niemand zo grappig vind als wij zelf, maar dat maakt niet uit.
Het was inmiddels
theetijd en dus zochten we een plekje om even uit te rusten van onze lachbuien
in het museum. Dit vonden we in de vorm van ‘’Coffee Barker’’, een fijn hipster
koffie tentje met grote potten thee en goede brownies.
Er moest
natuurlijk ook nog gewinkeld worden, en dat is in Cardiff zeker goed te doen:
van de grote ketens tot kleine vintage winkeltjes die onze harten sneller deden
kloppen.
Na een leuke,
vermoeiende dag hebben we lekker gegeten bij Harvester, en toen begin de terug
reis naar Swansea alweer.
Als afsluiter van
de week hielden we gisteren Centurion in ons huis. Dit betekent dat deelnemers
100 shotjes bier in 100 minuten moet nemen. Uiteraard heb ik deze missie niet
kunnen volbrengen, dus maak je geen zorgen over mijn lever mama!
Over de duivel,
ehm mijn moeder, gesproken, aankomende vrijdag komt ze aan op Cardiff Airport,
en zal ze 5 dagen bij mij in Swansea vertoeven.
Tot volgende
week,
Yolanda
zondag 6 oktober 2013
Mijn 4 weken jubileum
Dit was de week dat ik
eindelijk deed waarvoor ik hier ben: studeren. Afgelopen maandag heb ik mijn
eerste echte college gehad. Het was even
wennen om weer in de college banken te zitten, maar het voelde al snel vertrouwd
(helaas). Ik heb misschien wel het fijnste rooster van alle mensen hier in
Swansea. Ik heb namelijk maar 7 uur les in de week, en die uren zijn ingedeeld
op maandag, dinsdag en woensdag. Ja, dit betekent een weekend van maar liefst 4
dagen!
Zoals een paar van jullie
misschien weten, was deze week ook mijn eerste keer in een kajak. Maandag avond
hadden we onze eerste ‘’pool session’’, waarbij we de basis dingen hebben
geleerd, ook ten aanzien van veiligheid. En dan was vandaag toch echt de eerste
keer op een rivier. Vanmorgen vroeg zijn
we naar de rivier ‘’Tawe’’ gereden, waar we ingepakt werden in wetsuits,
reddingsvesten en helmen.
Met trillende handjes
ging ik mijn boot in, en na wat heen en weer peddelen voelde ik me al wat
zekerder. De Tawe rivier is een vrij rustige, vlakke rivier. Maar waar wij het
water in gingen was een plek met veel stroming en rotsen. Ik ben twee keer van
een ‘’heuveltje’’ van rosten af gegaan, en dat was eng en super leuk tegelijk.
Als het goed is zijn er foto’s gemaakt van dat moment, hopelijk kan ik die snel
hier plaatsen…
Een ander groot deel van
de Canoe Club zijn de feestjes. Afgelopen vrijdag hebben we een vrij
legendarisch verkleed feestje gehad met als thema ‘’Under the sea’’. Na een tip
van Erica besloot ik als eiland te gaan: een lange blauwe rok als de zee, een
zandkleurig shirtje waar ik vissen, palmbomen en bloemen op had gemaakt, en een
prachtige zonnebril met een glitter papegaai erop. Ik was ook zeer verrast door
de creativiteit van mijn mede-clubleden: diepzeeduikers, Spongebobs, vissen,
zeemeerminnen, een onderzeeër, en nog veel meer dansten er op los.
Gisteren was het precies
4 weken geleden dat ik aankwam in Swansea. Toevallig ben ik weer met Erica gaan
eten bij ‘’Pub on the pond’’, waar we de eerste avond ook met z’n tweeën hebben
gegeten. Om ons 4-weekse jubileum te vieren, namen we als toetje de ‘’Cookie
dough pizza’’ genomen. En inderdaad, dit is zo ongezond als het klinkt. We
konden dit natuurlijk niet samen op, dus hebben we het uitgedeeld aan onze
vrienden en mijn huisgenoten.
Dit is ook de week dat ik
er achter ben gekomen dat ik inderdaad echt vrienden maak voor het leven. Een
paar mensen hier zijn al echt als familie voor mij, en ik dat maakt me heel
gelukkig.
Nu is het tijd voor mijn
bed, want ja: kajakken en uitgaan maakt je ongelofelijk moe. Slaap lekker.
Yolanda
Abonneren op:
Posts (Atom)