Oxford

De afgelopen twee weken had ik moeite met genoeg woorden op "papier" te krijgen voor een blogpost. Iets zegt me dat dat deze week totaal anders is…

Deze week was het namelijk eindelijk tijd om naar Oxford te gaan! Donderdagmiddag stapte Rachel en ik vol goede moed in de trein in Swansea. Een paar uur later stapten we uit in Oxford.
Nadat we ons hostel hadden gevonden en onze spullen hadden achtergelaten, zijn we de stad in gegaan. Al snel vonden we een leuk Italiaans restaurant waar we heerlijk hebben gegeten en gedronken. Na afloop besloten we een pub op te zoeken die als tip in Rachels Lonely Planet boek stond. Deze zogenaamde "Turn Tavern" zou moeilijk te vinden zijn, en daarom vol met locals en weinig toeristen. Dankzij googlemaps vonden we de goede straat en het kleine naambordje met een pijltje naar een steegje. Gevonden! Turf Tavern was inderdaad vol met locals. En dan vooral heel veel stijlvolle, kakkerige en slimme Oxford-studenten.  Ondanks dat we ons niet zo slim voelden hebben we genoten van de fijne sfeer en de pints. 

Vrijdag werden we wakker in ons hostel en na wat te hebben gegeten zijn we op pad gegaan. De lucht was strak blauw, en ondanks de kou was er een lekker zonnetje. We hebben de hele dag rondgeslenterd in Oxford en hebben verschillende colleges bezocht. Uiteraard ook Christ Church, waar verschillende scenes van de Harry Potter films zijn opgenomen. Uiteraard was er ook tijd om even lekker thee te drinken, in het café in Blackwells, de beste boekenwinkel ooit. Nadat we beiden de nodige kerstcadeautjes hadden gekocht, zijn we naar de kerstmarkt gelopen. Afgelopen weekend was er namelijk het Christmas Festival in Oxford. Dit betekende een weekend vol kerst dingen, als een kerstmarkt met Glühwein en heel veel eten, een lantaarn parade en musea die tot laat waren. We hadden allebei heel veel zin in fish and chips, dus zijn we naar Eagle and Child gegaan. Dat is een mooie, oude, gezellige pub waar onder andere Tolkien en C.S. Lewis kwamen om te schrijven. Na een heerlijk avondmaaltje zijn we naar het Ashmolean museum gegaan om even snel rond te kijken. Dat was een goede zet. Toen we er aankwamen kregen we het programma van die avond in onze handen gedrukt. Die avond stond in het teken van Folk. Door het hele museum waren verschillende optredens en activiteiten. En geloof het of niet, Rachel en ik hebben meegedaan met een ceilidh , een Engelse volksdans. In de kelder van het museum dansten we erop los met heel veel andere mensen, begeleid door The Red Ceilidh band. Het was een super leuke ervaring, dus Rachel, bedankt voor het dwingen!

Na al het gedans zijn we even een kopje thee gaan drinken op het mooie dakterras van het museum, gewoon omdat het kon.
Toen we weer naar binnen gingen bleven we in het "Atrium"(een grote ruimte in het midden van het museum, waar alle trappen uitkijken op de begane grond). Daar was op dat moment een kleine groep muzikanten 18^e-eeuwse Engelse muziek aan het spelen.
Daarna kwam er een koor om kerstliedjes te zingen. Rachel en ik gingen naar beneden om ook een blad met liedteksten te krijgen zodat we mee konden zingen. Dat was zo'n bijzondere ervaring. Het zingen van kerstliedjes in een grote, hoge ruimte met mooie akoestiek met heel veel verschillende mensen.

Zaterdag was het opnieuw prachtig weer. Het begin bijna eng te worden hoeveel geluk wij hebben met het mooi weer, telkens als we samen reizen.
We liepen naar de Bodleian bibliotheek, een eeuwenoude bibliotheek met miljoenen boeken en verslagen. En zoals onze gids zei: de beroemdste student die hier rond heeft gelopen was Harry Potter. De grote zaal in ‘’The Divinity School’’ werd namelijk gebruikt als ziekenzaal in de Harry Potter films.

Toen gingen we op weg naar het busstation. Tijdens ons pub-maaltje de vorige avond zaten we namelijk naast een oud getrouwd Engels stel, die ons aanraadden om Blenheim Palace te bezoeken. Zo gezegd zo gedaan, en een klein half uur later stapten we uit de bus, en zagen de gates en de lange oprijlaan naar het paleis. We zijn dat getrouwde stel zo dankbaar voor deze tip, want het paleis en de omringende tuinen waren werkelijk fantastisch.
We hebben de hele middag rondgelopen in het paleis, waar in Winston Churchill is geboren. Het weer was nog steeds prachtig en we hebben uren op het landgoed rondgelopen. Het was alsof we rondliepen in een ansichtkaart. De herfst kleuren van de bladeren stak mooi af bij het grote blauwe meer en de watervallen.
Na deze prachtige dag waren onze voeten toch wel erg moe, en we hebben lekker de hele avond gegeten en gedronken in Turf Tavern.
Vandaag zijn we weer terug gekomen in Swansea. Rachel en ik hadden vanmorgen allebei het gevoel van: Het was een fantastisch weekend, en nu en ik blij om weer naar huis te gaan. We besefte allebei ook hoe bijzonder het is dat Swansea, en de mensen in Swansea, nu echt ons thuis is.

Na dit fantastische weekend is het weer tijd om terug te keren naar de realiteit. Dus aankomende dagen zal ik toch echt weer de bibliotheek in moeten. Maar geïnspireerd door de intellectuele en culturele sfeer in Oxford denk ik dat dat geen probleem zal zijn!

En mijn week zal weer eindigen in een geweldige weekend, namelijk: Londen met Kirsten, Lisa en Carly, mijn lieve Nederlandse vriendinnetjes van thuis.

Tot volgende week! 

-

The last two weeks, I was struggling with getting enough words on ‘’paper’’ for a blog post. Something tells me that that won’t be the case this week.

Because this week it was finally time to go to Oxford! On Thursday afternoon, Rachel and I took the train in Swansea, and a few hours later we arrived in Oxford.

After finding our hostel and dropping our stuff off, we went into the city centre. We found this nice Italian restaurant were we had a lovely meal. After that, we decided to find a pub that we read about in Rachel’s Lonely Planet book. This so-called ‘’Turf Tavern’’ was supposed to be difficult to find, and therefor packed with locals. Thanks to Google maps, we found the right street, and a name sign with a arrow that led us into an alley way: found it! Turf Tavern was indeed packed with locals. There were especially a lot of stylish, preppy and smart Oxford-students. Even though we didn’t feel as smart as them, we definitely enjoyed a pint of two in this special pub.

Friday morning, we woke up in our nice hostel, and after having some breakfast, we were on our way again. The sky was blue and the sun was shining! We walked around all day, and we visited several colleges. One of them was of course Christ Church, were various scenes of Harry Potter were shot. Of course there was also enough time to drink tea and to look around in Blackwell’s, the best book shop ever. After buying some Christmas presents, we walked to the Christmas market on St Giles. This weekend, there was a Christmas festival in Oxford, to start off the Christmas season. During the festival, there were enough Christmas related activities, like a market with mulled wine and food, a lantern parade, and museums that stayed open until late.

Rachel and I were both craving fish and chips, so we went to have some at The Eagle and the Child. This is a lovely. Old, famous pub, where for example Tolkien and C.S. Lewis came to write. After a great meal, we went to Ashmolean Museum to have a quick look around. That was a good move. When we arrived at the museum, we were handed a program of that night.

That night, there was a Oxford Folk Night. Throughout the museum were several performances and activities. And believe it or not, Rachel and I actually joined everyone, and danced a ceilidh. Dancing to the tunes of The Red Ceilidh band, we had an amazing time. So thanks Rachel, for forcing me to embarrass myself and join! After all the dancing, we drank tea on the rooftop terrace of the museum, just because we could. When we went back inside, we stayed in the Atrium, the centre of the museum were you could look down in when you were standing on the staircases. At that moment, a small group of talented musicians were playing some 18th-century English tunes.

After this, we joined a choir in singing Christmas carols. It was a really special experience to sing these songs, with so many people, in a special space like that.

On Saturday we could again enjoy some lovely weather. It’s almost scary: the amount of luck that Rachel and I have with great weather, whenever we’re travelling together. We walked to the Bodleian Library, one of the most famous libraries in the UK, with millions of books and reports. And like our tour guide said: the best known student ever to study here is still Harry Potter, as the Divinity School was used as the hospital wing in the Harry Potter movies.

After that, we made our way to the bus station. The night before, we met an old married couple in The Eagle and Child, and they advised us to visit Blenheim Palace. And so we did. It was only a 30-minute bus ride to the gates of the Palace. We are so happy that we took the advised from that nice couple, because Blenheim Palace was simply amazing. We spend our time wandering around the palace, where Winston Churchill was born. The weather was still amazing, and we spend hours walking outside. Most of the time, we felt like we stepped into a postcard. The beauty of the gardens and the lake was unbelievable.

After this wonderful day, we were really tired, and we took the bus back to Oxford. There we decided to go back to The Turf Tavern, for a night of great food and many pints of beer.

Today, we came back to Swansea. When Rachel and I were talking about going back, we said we were both excited to go home. Then we realized how special it was that Swansea, with all the people there, actually feels like home.

After this amazing weekend, it is time to come back to reality. So the coming days I actually need to spend some time in the library. But this weekend actually inspired me to do that, in a way. Oxford has this unique academic and cultural atmosphere, which makes me want to do work.

This week will end with another great weekend: London with Kirsten, Lisa and Carly, my lovely Dutch friends from home.

Love,

Yolanda

Het begin van Kerst - The start of Christmas

Het is half November, wat in de UK betekent: het begin van de Kersttijd!

De Coca-Cola kerst-reclame is al lang en breed te zien op tv, de mince pies liggen alweer in de winkel, en de het grote neon naam bord van de Tesco heeft al een kersthoedje op de O. Dat kerst zelf nog meer dan een maand weg is, mag de pret niet drukken.

Ik doe gezellig mee aan de Kerst-gekte, en ik luister al ongegeneerd naar Kerst liedjes.

Afgelopen week heb ik eerst hard gewerkt aan mijn essay of subjectiviteit in Shakespeare’s Hamlet. Toen dat ingeleverd was op dinsdag begon mijn weekend eigenlijk al. ’s Avonds hebben we met Glee Club opgetreden bij de Open Mic Night in JC’s, de pub op campus. Ik was gevraagd om het duet ‘’I know him so well’’ te zingen samen met een van de andere leden. Er waren veel vrienden gekomen om te luisteren, en dat was ontzettend lief!

Verder waren mijn dagen gevuld met het zoeken naar een stage in London. Ik heb vandaag weer heel veel bedrijven gemaild en ik hoop deze week van ze terug te horen…

Gisteren ben ik met het Polo Team van Canoe Club meegegaan naar Bath. Daar was een Polo toernooi georganiseerd voor Universiteiten in de UK.  Voor degene die het niet weten: Polo is eigenlijk gewoon waterpolo, maar dan gespeeld in kajaks. Samen met een paar anderen hebben we onze teams aangemoedigd, ook al leidde dit niet tot geweldige resultaten.. Ik had mijn camera meegenomen, en ik kon mooi experimenteren met de verschillende standen om de bewegende beelden vast te leggen.

Aankomende donderdag stappen Rachel en ik in de trein, op weg naar Oxford!

Tot volgende week,

Liefs,

Yolanda

- 

The start of Christmas

We’re halfway through November, which means: the start of the Christmas season!

The Coca-Cola Christmas commercial appeared on TV already, the mince pies are in stores and the neon name sign of Tesco already has a Christmas hat on the O. It doesn’t seem to matter that Christmas itself is still a month away. Of course, I am joining this Christmas-madness as well, and I’ve been listening to Christmas songs already(which is very much appreciated by the people around me).

During the first few days of the week, I was working hard on my essay on the subjectivity in Shakespeare’s Hamlet. When that was handed in on Tuesday, it felt like my weekend began already. On Tuesday night, I performed in JC’s with Glee Club during Open Mic Night. I was asked to also sing the duet ‘’I know him so well’’ with one of the other members. There were a lot of friends there to watch me, which was so sweet.

Other than that, my days were filled with my hunt for an internship. I’ve send countless e-mails again today, to PR agencies in London. Hopefully I’ll receive some e-mails this week…

Yesterday I went to Bath with the Polo Team of Canoe Club to watch them compete in the Polo Tournament.  Along with some other spectators, we have cheered on our teams, although this didn’t lead to amazing results…

This Thursday, Rachel and I will finally go to Oxford, yay!

Love,

Yolanda

Inspiration

Inspiratie is een gek ding. Voor het eerst sinds ik begonnen ben met mijn blog heb ik absoluut geen inspiratie voor mijn Sunday Story voor deze week.

Dat komt zeker niet doordat er niets is gebeurd deze week, maar komt het dan wel door?

Ik denk dat ik deze week al zoveel uren al typend heb doorgebracht op mijn computer, dat het even genoeg is. De laatste twee weken ben ik (eindelijk) echt hard aan het werk. Ik hoef maar vier paar essays te schrijven dit semester, en twee daarvan moest ik afgelopen weken schrijven. Na de nodige uren in de bibliotheek ben ik bijna klaar, eindelijk. Daarnaast ben ik hard op zoek naar een stage in London vanaf februari, en ben ik gevraagd om te schrijven voor een nieuwe website over gezondheid, sporten en mode. Druk, druk, druk!

Gelukkig heb ik tussen mijn werkzaamheden nog genoeg tijd gehad om leuke dingen te doen. Tijd genoeg om met vriendinnen te eten en te zwemmen, en impulsief uit te gaan. Het leven is mooi.

Ik kijk nog steeds heel erg uit naar mijn geplande weekendjes naar Oxford en Londen. Deze week werd dat nog extra versterkt omdat een van mijn oudste liefste vriendinnen, Lisa, ook naar London komt het weekend dat ik er ben! Het beloofd een herhaling te worden van een fantastisch weekend in London afgelopen januari, toen Lisa en ik ook bij haar zus en mijn lieve vriendin Carly en haar ginger logeerden. Gelukkig is de allerliefste Kirsten ook nog steeds in Londen, wat betekent dat we met z’n vieren weer London onveilig gaan maken…

Nou kijk, ook zonder inspiratie is het me gelukt om een (korte) blogpost te schrijven.

Fijne week iedereen!

Liefs,

Yolanda

-

Inspiration is a weird thing. For the first time since I’ve started my blog, I have absolutely no inspiration to write my Sunday Story for this week. That is definitely not because nothing happened this week, but why am I lacking inspiration then?

Maybe it’s because I already spent so many hours typing away on my laptop this week, that’s I just cannot do it anymore. The last two weeks I’ve (finally) been working really hard. I only have to write four essays this semester, and I had to write two of them in the past weeks. After countless hours in the library I’m almost done, thank god.

Besides that, I’m looking for an internship in London starting in February, and I’ve been asked to write for a new website about health, exercise and fashion. Busy, busy, busy!

Thankfully, there was still enough space for some fun this week. I’ve had time enough to have dinner and go swimming with friends, and do an impulsive night out. Life is still pretty good.

I am still really looking forward to my planned weekends in Oxford and London. That feeling has only gotten stronger after this week, because on of my oldest and closest friends, Lisa, will also be in London that weekend! It’s going to be a reunion of last January, when Lisa and I were also staying at the house of Carly and her ginger in London. Fortunately, lovely Kirsten is also still in London, which means I will be spending the weekend with three of my oldest and closest Dutch friends in London. Can’t wait!

Ah look at that! Even without inspiration, I’ve managed to write a (short) blogpost.

Have a good week everyone!

Love,
Yolanda

Time flies...

 … when you’re having fun. Ja, dat is hoe het gezegde gaat, en dat is precies hoe ik me voel deze week. Twee maanden geleden kwam ik aan in Swansea, zonder iemand hier te kennen. Nu, 3 november, voelt het alsof ik echt een leven hier heb opgebouwd. Dat is het bijzondere van een tijd in je eentje naar het buitenland gaan. Je bent gedwongen om risico’s te nemen, mensen aan te spreken en impulsief te zijn, anders zou je elke avond alleen in je kamertje zitten te studeren.

Door deze nieuwe manier van leven, ben ik bijvoorbeeld bij de Canoe Club gegaan. De mensen die mij een beetje kennen weten dat ik de grootste schijterd ben. Tijdens een tochtje in een kano in de Belgische Ardennen een paar jaar geleden, waar het water zo’n 1 meter diep was, vreesde ik al voor mijn leven. En kijk me nu: in een kajak op de rivieren in Wales. Ja, met omslaan en zwemmen. Maar ook met uit het water klimmen en gewoon weer in die kajak stappen.

Daarnaast heb ik bij de Canoe Club zo veel fijne vrienden en vriendinnen gemaakt, en die kan ik echt voor geen goud missen nu.

Tijdens de afgelopen dagen ben ik er heel erg van bewust geworden hoe snel de tijd daadwerkelijk gaat. Dat komt vooral doordat mensen zeggen dat het over 6 weken al tijd is om naar huis te gaan voor kerst. Na kerst ga ik weer terug naar Swansea, maar voor nog maar drie weken. Ik wil er nog niet aan denken hoe het gaat zijn als ik eind januari Swansea moet verlaten, maar ik doe het toch: dat gaat verschrikkelijk zijn.

Ik heb nu al heimwee naar deze tijd, en dat terwijl deze tijd nog volop bezig is. Domme ik.

En deze geweldige tijd is zeker bezig nu! Ik heb de aankomende maand zoveel om naar uit te kijken. Om te beginnen vieren we aanstaande dinsdag Guy Fawkes Night. Blijkbaar was er lang geleden een gast die politici wilde opblazen, en daarom gaan we ’s avonds een kampvuur bouwen op het strand en naar het vuurwerk kijken.

Over drie weken gaan Rachel en ik naar Oxford. Vandaag zijn we er achter gekomen dat er een Christmas Festival is dat weekend, met een kerstmarkt, koren die kerst liedjes zingen en een lantarenparade. We kunnen niet wachten!

Het weekend erna ga ik naar London en kan ik eindelijk m’n Nederlandse meisjes Carly en Kirsten weer in m’n armen sluiten. Die week erna ga ik nog voor een dag naar Bath om de kerstmarkt te bezoeken.

De laatste zes weken tot de kerst zullen dus gevuld zijn met kerst festiviteiten in Oxford, London, Bath en Swansea zelf.

Deze zes weken zullen vast ook voorbij vliegen, en dan ga ik een weekje naar Nederland om kerst te vieren met m’n vrienden en familie, en daar kijk ik toch ook wel heel erg naar uit!

Liefs,

Yolanda

-

… when you’re having fun. Yes, that’s how the saying goes, and that’s exactly how I’ve been feeling this week. Two months ago I arrived in Swansea, without knowing a single person here. Today, the 3rd of November, it feels like I’ve really build a life for myself in Swansea. That’s one of the special things about going abroad by yourself: you are forced to take risks, to walk op to people and say hi, and to be impulsive, otherwise you would be sitting in your room my yourself, every night.

Due to this new way of life, I joined Canoe Club. The people who know me well, know that I’m the biggest coward when it comes to adventurous things like kayaking. For example, a few years ago I was afraid I was gonna die when I was in a canoe somewhere in Belgium, on a flat river with a depth of one meter. And look at me know: kayaking on the rivers in Wales. Yes, with flipping and swimming. But also with climbing out of the water and getting back into my kayak. Other than that, I have made such good friends in kayaking, and I wouldn’t miss that for the world.

During the last few days, I’ve become aware of how fast time is going by. That is especially because people keep telling me that in six weeks it’s time for everyone to go back home for Christmas. After Christmas I will be coming back to Swansea, but just for another three weeks. I really don’t want to think about how it’s gonna be at the end of january, when I actually have to leave Swansea. But of course I am thinking about it already: it’s gonna be really sad. The weird thing is that I’m already being homesick and missing my time in Swansea, when I’m still in the middle of it. Silly me.

I am definitely still in the middle of my great time in Swansea! I have so much to look forward to these coming weeks. For starters: this tuesday night we’re celebrating Guy Fawkes night. Apparently, this guy tried to blow up some politicians a really long time ago, and that’s why we will be having a bonfire night on the beach.

In three weeks, Rachel and I are going to Oxford. Today, we found out that there is gonna be a Christmas festival that weekend, with a market, Christmas carols, and a lantern parade. We can’t wait!

The weekend after that I’m going to London and I’m finally going to be able to hug my Dutchies Carly and Kirsten again! The week after that I’m going to Bath again for a day, to visit the Christmas market.

So the last weeks before Christmas, there will be enough Christmas festivities in Oxford, London, Bath and Swansea.

These weeks will probably also go by really fast, and then I’m going back to the Netherlands(or as some people call it ‘’Dutchland’’), to visit my friends and family. And of course, I also can’t wait for that!

Love,

Yolanda