Decisions - Keuzes

For weeks, I have thought about this blog post that I’m about to write. I have been thinking about decisions. We all know that every single decision we make influence our lives one way or the other. This is the last Sunday Story I write in Swansea, and I’ve been reflecting on the decisions I made while being here. The funny thing about decisions is that you never know how they’re gonna turn out. The moment you have to choose between one thing or the other, you have no idea if you will end up regretting that decision. Sometimes, you can look back on something and think: I wish I had done that differently; maybe then it would be better. But you can never know if this is actually the case. Looking back on my time in Swansea, I do know for certain that my study abroad period could not have turned out better than this. 

My decision to spend my study-abroad period in the UK started all of this. A combination of circumstances made that I would spend this semester in the small city of Swansea in Wales. After that, it was my decision to except the room in the house that Swansea University offered me. At the time, I was hesitant about it, because the pictures of the house did not look that good. Afraid I was going to be homeless if I didn’t take this room, I accepted it. When I first walked in 172 Rhyddings Terrace, I saw that the state of the house was far better than the pictures let me believe. So instantly I was happy that I did decide to say yes to this room. Meeting all but one of my lovely housemates that evening, made that feeling even bigger. Because of two of these housemates, I made the decision to join Canoe Club, a little bit after that. I had had one previous experience with a canoe, and it wasn’t great. But I thought: I’m going to try this, even though I’m scared. Maybe it will be fun. And fun it was. That most of the fun (if not all) was when I actually wasn’t in a boat, is not important.

But before all of this, I took part in a pre-sessional course offered by the University. I was hesitant about doing this because it cost a lot of money, but it in the end I am so happy that I did it. Because meeting great people all started with this. I now not only have great friends in the UK, but also in Germany, Canada, the USA, and even some new friends in Holland.

I feel so blessed because of these last months. I never dreamed it would be as amazing as it has been. In a way, I’m already homesick and missing Swansea, even though I’m still here. Because I’ll be doing my internship in London, Swansea will just be a couple of hours away. So I know for a fact that I will be back here within the coming months. At the same time, I know it will be different then. But still it eases the pain. This sounds very dramatic, I know. But truly, I can not even imagine how difficult saying goodbye would be if I was not gonna stay in the UK.

I think this should be the end of my very philosophical and dramatic final Swansea blog post. These last few days, I will be seeing a lot of people to say goodbye, and I intend to enjoy every minute of it.

Coming back to making decisions, I can say this: I don’t regret making any of them. I am aware of how special it is to be able to say that. So I would like to take a moment to thank all of the people who made this happen, also from the Netherlands.

Love,

Yolanda

-

Tijdens de afgelopen weken heb ik al nagedacht over de blog post die ik nu aan het schrijven ben. Ik heb veel nagedacht over keuzes maken. We weten allemaal dat elke keuze die je maakt invloed heeft op het verdere verloop van de leven, hoe klein of groot ook. Dit is de laatste Sunday Story die ik vanuit Swansea zal schrijven, en ik heb na zitten denken over de keuzes die ik heb gemaakt tijdens mijn tijd hier. Het ding van keuzes maken is dat je nooit precies weet wat de consequenties zullen zijn. Het moment dat je een keuze maakt tussen het een of het ander, weet je niet of je spijt zal gaan hebben over  je keuze. Soms kan je terug kijken op iets en denken: had ik het maar anders gedaan; dat was het nu beter of gemakkelijker. Maar je kan dat nooit echt zeker weten. Terugkijkend op mijn tijd in Swansea weet ik wel zeker dat mijn study abroad nooit beter had kunnen zijn dan dit. 

Mijn keuze om mijn study abroad in de UK te doen begon dit allemaal. Door een samenloop van omstandigheden kwam ik in Swansea in Wales terecht. Na dit was het tijd om een woonruimte te vinden. Er werd mij een kamer aangeboden door de University. Ik twijfelde of ik de kamer wel of niet moest nemen, aangezien het huis er op de foto’s niet fantastisch uitzag. Omdat ik bank was uiteindelijk als zwerver in Swansea te leven, heb ik toch ja gezegd. Toen ik voor het eerst 172 Rhyddings Terrace binnen liep zag ik dat het huis er stukken beter uitzag dan de foto’s me deden beloven. Dus onmiddellijk was ik blij met mijn keuze om de kamer te accepteren. Toen ik diezelfde avond m’n leuke huisgenoten ontmoette, werd dat gevoel alleen maar groter. Door twee van deze huisgenoten ben ik lid geworden van de Canoe Club. Ik had daarvoor één ervaring met een kano gehad, en die was niet erg positief. Maar toch dacht ik: ik ga het gewoon proberen, ook al ben ik doodsbang. ‘’Misschien wordt het wel leuk’’, dacht ik. En leuk was het zeker. Dat deze leuke tijden vooral buiten een kajak plaatsvonden, is niet belangrijk.

Maar voor dit alles, heb ik een pre-sessional course gedaan wat aangeboden werd door de University. Ik twijfelde eerst of ik wel mee zou doen omdat het heel duur was, maar uiteindelijk ben ik zo blij dat ik het heb gedaan. Want het ontmoeten van geweldige mensen begon hier. Ik heb nu niet alleen fijne vrienden in de UK, maar ook in Duitsland, Canada, de VS, and zelfs (nieuwe) in Nederland.

Ik voel me zo gezegend na deze maanden. Ik had nooit durven dromen dat het zo geweldig zou zijn. Op een of andere manier, heb ik nu al heimwee en ik mis ik Swansea al, terwijl ik hier nog ben. Omdat ik mijn stage in London ga doen, zal Swansea maar een paar uur van mij verwijderd zijn. Dus ik weet zeker dat ik nog (een paar keer) terug zal komen. Maar tegelijkertijd weet ik dat het dan anders zal zijn. Toch verlicht het de pijn wel. Ja dit klinkt heel dramatisch, ik weet het. Maar ik wil er serieus niet eens aan denken hoe het zou zijn om afscheid te nemen, zou ik niet in London zitten aankomende maanden.

Ik denk dat dit maar het eind moet zijn van mijn zeer filosofische en dramatische verhaal. Aankomende dagen zal ik nog veel mensen zien en gedag zeggen, en ik ben van plan om van elk moment intens te genieten.

Om terug te komen bij het keuzes maken: ik heb van geen van mijn keuzes spijt. Ik ben me ervan bewust hoe speciaal het is om dit te kunnen zeggen. Ik wil hierbij iedereen bedanken die eraan heeft bijgedragen, ook vanuit Nederland.

Liefs,

Yolanda